زمان تقریبی مطالعه: 4 دقیقه
 

حسین بن علی کرابیسی





ابوعلی حسین بن علی کرابیسی مهلّبی بغدادی (م ۲۴۵ یا ۲۴۸ هـ)، فردی فقیه، متکلم، محدث، رجال‌شناس و از برجسته‌ترین شاگردان محمد بن ادریس شافعی بوده و از نویسندگان اهل حدیث و از نگارنده‌گان ردیه در مسأله امامت به‌شمار می‌رود.


۱ - معرفی اجمالی



ابوعلی حسین بن علی بن یزید کرابیسی مهلّبی بغدادی، اهل بغداد بود. کرابیسی که به جهت فروش کرباس به این نام شهرت یافت، از برجسته‌ترین شاگردان محمد بن ادریس شافعی، رئیس مذهب شافعی بود و فقه را از وی آموخت. علاوه بر شافعی از کسانی چون اسحاق بن یوسف ازرق، معن بن عیسی و یعقوب بن ابراهیم نیز استفاده برده و علومی را از آنها فرا گرفته است.
او شاگردان بسیاری را تربیت کرده که از آن میان کسانی چون محمد بن علی معروف به فستقه و عبید بن محمد بن خلف بزار را می‌توان نام برد.

۲ - مذهب



کرابیسی متهم به جهمیه، فرقه‌ای از جبریه بوده و احمد بن حنبل رای او را در مورد قرآن مطابق آرای جهمیه دانسته است. سبکی می‌نویسد که کرابیسی نخست فقه را بر مبنای اهل رای آموخت و سپس نزد شافعی رفته و از وی فقه را فرا گرفت.

۳ - فعالیت‌ها علمی



ابوعلی فردی فقیه، متکلم، محدث و رجال‌شناس بود و از هوش و ذکاوت و فصاحت خاصی برخوردار بود.
حسین بن علی کرابیسی از نویسندگان اهل حدیث است که بر امامیه در مسئله امامت ردیه نگاشت. البته در دوره‌های بعدی متکلمان امامی چون ابوعبدالله مصری کتاب الامامة فی الرد علی الکرابیسی و شیخ مفید کتاب الرد علی کرابیسی فی الامامه را نگاشته‌اند.

۴ - تاریخ وفات



کرابیسی به سال ۲۴۵ یا ۲۴۸ هـ درگذشت.

۵ - آثار



کرابیسی آثار بسیاری در فقه و حدیث و اصول بر جای گذاشت که از آن جمله است: کتاب الامامة و کتاب المدلّسین فی الحدیث.

۶ - پانویس


 
۱. ابن‌حبان، محمد بن حبان، الثقات، ج۸، ص۱۸۹.    
۲. ابن‌خلکان، احمد بن محمد، وفیات الاعیان، ج۲، ص۱۳۲ - ۱۳۳.    
۳. زرکلی، خیرالدین بن محمود، الاعلام، ج۲، ص۲۴۴.    
۴. ابن‌اثیر، علی بن محمد، اللباب، ج۳، ص۸۸.    
۵. خطیب بغدادی، احمد بن علی، تاریخ بغداد، ج۸، ص۶۳.    
۶. عسقلانی، احمد بن علی، لسان المیزان، ج۲، ص۳۰۳.    
۷. ابن‌عماد حنبلی، عبدالحی بن احمد، شذرات الذهب، ج۳، ص۲۲۲.    
۸. خطیب بغدادی، احمد بن علی، تاریخ بغداد، ج۸، ص۶۳.    
۹. ابن‌عدی، عبدالله بن عدی، الکامل فی ضعفاء الرجال، ج۳، ص۲۴۱.    
۱۰. تاج‌الدین سبکی، عبدالوهاب بن علی، طبقات الشافعیة الکبری، ج۲، ص۱۱۷.    
۱۱. صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۱۲، ص۲۶۸.    
۱۲. کحاله، عمر رضا، معجم المؤلفین، ج۴، ص۳۸.    
۱۳. ابواسحاق شیرازی، ابراهیم بن علی، طبقات الفقهاء، ص۱۰۲.    
۱۴. ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۱۸، ص۲۴۲.    
۱۵. ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج۱۲، ص۸۰.    
۱۶. شمس‌الدین، ذهبی، تاریخ الاسلام، ج۱۸، ص۸۴-۸۵.    
۱۷. نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ص ۶۶.    
۱۸. نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ص ۴۰۱.    
۱۹. ذهبی، محمد بن احمد، العبر فی خبر من غبر، ج۱، ص۳۵۴ - ۳۵۵.    
۲۰. بابانی، اسماعیل بن محمد، هدیة العارفین، ج۱، ص۳۰۴.    
۲۱. ابن‌تغری بردی، یوسف بن تغری بردی، النجوم الزاهره، ج۲، ص۳۲۹.    
۲۲. صفی‌الدین خزرجی، احمد بن عبدالله، خلاصة تذهیب تهذیب الکمال، ج۱، ص۸۴.    
۲۳. ابن‌ندیم، محمد بن اسحاق، الفهرست، ص۲۲۵.    
۲۴. بغدادی، اسماعیل، ایضاح المکنون، ج۲، ص۲۷۲.    


۷ - منبع



• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۲۸۱، برگرفته از مقاله «ابوعلی حسین بن علی کرابیسی».
• گروه پژوهشی ویکی‌فقه.






آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.